90-сы йылдар аҙағында Хәмиҙә инәй дәфтәр битенә ҡулдан яҙылған ошо доғаларҙы тотторҙо. “Гөлзифа абыстайҙан ҡалған аманат. Ошо доғаны бетеү итеп алып киткәндәр барыһы ла һуғыштан иҫән-һау йөрөп ҡайтҡан. Тел-тештән, бәлә-ҡазанан һаҡлай, тип ул әйтеп торҙо, мин яҙып алдым. Гөлзифа апайҙың аманатын үтәп, килгән һәр кемгә өләшәм. Һеҙ ҙә таратығыҙ”, – тине. Редакцияла компьютерҙар барлыҡҡа килгән генә заман ине. Ижекләп уҡып торҙом, Зилиә бөртөкләп йыйҙы. Туғандарға, дуҫтарға, таныштарға таратырға тотондоҡ. Ишетеп ҡалған кеше һорап килде. Доғаның көсөн, тәьҫирен тойғандар рәхмәттәр әйтте. Беҙгә түгел, Хоҙай Тәғәләгә рәхмәтле булығыҙ тинек. Мәҫәлән, Радмир машинаһы менән аварияға осраны – машина зыян күрһә лә, үҙе иҫән-һау, “апай, теге доға һаҡлап алып ҡалды!” – тине; “еңгәй, доғаларҙы уҡып ятҡайным, килеште лә ҡуйҙы!” – тип ҡыуанысы менән уртаҡлашты икенсегә балаға уҙа алмай йөрөгән бикәс. Бындай миҫалдар күп, үҙем ярҙамын тойған-күргәндәрҙе әйтеп тә тормайым. Һеҙгә лә тәҡдим итәбеҙ. Инәй әйтмешләй, “Аллаһы Тәғәлә янығыҙҙа булһын, ярлыҡаусы булһын, ярҙамсы булһын”!