АТАЙ (Хикәйә)

Оло юлдың ҡап уртаһынан бер ҡатын атлай. Танкеткаларын ҡулына тотҡан, башы һәленеп төшкән. Эргәһенән һирәк-һаяҡ үтеп киткән машиналарҙың ҡайһыныһы ҡысҡыртып, ҡайһыныһы урап уҙа. Моғайын, иҫерек йә иҫәр, тип уйлайҙарҙыр. Уйларлыҡ та шул: оҙон сәсе, иртәнән алып берҙе лә таралмағанын хәтерләтеп, ҡыҫтырғысынан тырпайышып сығып тора. Өҫтөндәге уны һомғол итеп күрһәткән күлдәге лә, битен һыр баҫҡан әбейҙәй, таушалған. Нисек кенә булмаһын, әлеге мәлдә Гөлназдың өҫ-ҡиәфәтендә лә, бүтәндәрҙең нимә уйлауында ла эше юҡ.

Янына йәмһеҙ ят көй аҡыртып, сит ил машинаһы килеп туҡтаны. Асыҡ тәҙрәнән, төртһәң, һытылырға әҙер һимеҙ йөҙлө ялтыр баш күренде:

– Сәләм, һылыу! Яңғыҙыңа ғына бик күңелһеҙ күренә, әйҙә, ултыр, йөрөп киләйек, беҙ бында күмәк, күңелле!

Тәҙрәләре ҡарайтылған машина эсендә, ысынлап та, ҡыҙҙар сырҡылдаша:

– Ну, Маратик, һиңә беҙ етмәйбеҙҙер инде? Ярай-ярай, шаяртам, оҡшаһа – ултыртып алаһың инде, беҙ һиңә указ түгел!..

– Миллион түләһәң, ултырам!..

– Миллион, тиме шул? Ыстағафирулла! – Уның һүҙҙәрен ишетеп торган ҡыҙҙар, Гөлназдың әрһеҙлегенә аптырап, ах та ух килде. – Оялмай ҙа! Эй, ауыҙың салышайып ҡуйыр тип ҡурҡмайһыңмы?

– Кит, иҫәрҙер был! Ҡуҙғал, китә һалайыҡ!..

Машина нисек килеп туҡтаған, шул тиҙлектә ҡуҙғалып та китте. Теге ҡыҙҙарҙың хихылдашыуы ғына тороп ҡалды. Гөлназ йәнә урам уртаһында яңғыҙы тороп ҡалды. Төнгө Өфөнө ярата ул. һоҡланып, таңға тиклем йөрөһә лә ялҡмай торғайны. Әле иһә уға урам шул хәтлем буш, ҡотһоҙ тойолдо. Ситтәге эскәмйәлә, ағастар араһында, гитара тауышына йәштәр шым ғына йыр һуҙа. Элек, һис шикһеҙ, туҡтап тыңлап торор ине. Әле уларҙың йырлауы ҡолағына һарыҡ мөңрәүендәй ишетелде. Сәғәт дүртенсе ярты. Гөлназ үлеп арығайны. Арымай ни, көнө буйына аяҡ өҫтө бит, тамсы ла ултырмаған тиһәң дә була. Танкеткалары ла аяғын ҡыҫа, әйтерһең, энә өҫтөнән атлай. Аптырағас, сисеп, ҡулына тотоп алды. Күптән шулай итмәгән икән, йөрәгендәге сәнсеү ҙә кәмегәндәй булды. Үлтереп һыу эскеһе килә. Һатып алыр ине, төн уртаһында ҡайҙан алмаҡ кәрәк, унан, аҡсаһы ла юҡ, шуның өсөн йәйәү ҡайтып килеүе.

Иртәгә иртә менән дауаханаға. Улыҡайы бөгөн көткәндер инде. Гөлназдың күҙ алдына һарғайып киткән, оҙон керпектәре араһынан ҡасан ғына көлөп торған күҙҙәрен һағыш баҫҡан Айнуры килде. «Әсәй, атайым кеүек мин дә үлерменме икән? Мин үлһәм, һин ни эшләрһең инде?..» – Ошо һорауы йөрәген өҙҙө Гөлназдың. Ятһа ла, торһа ла ҡолағында шул ғына һүҙҙәр яңғырай. Унан, бахыр бала әсәһенә оҙаҡ итеп ҡарап ултыра ла, ауыр көрһөнөп: «Әсәй, һин илама, йәме, мин үлмәҫмен ул...» – тип ҡуя. Үҙе, йыуатып, әсәһенең йәшкә мансылған күҙҙәрен һөрткән була. Атаһы үлгәндән һуң шулай уйсанланып ҡалды малай. Юғалтыуҙы ауыр кисерҙе. Бигерәк тә эстән һыҙа.

Сибек кенә булып тыуҙы Айнур. Ауырыуҙарға тиҙ генә бирешеп бара. Өс йәшендә, балалар баҡсаһына барған йылды, үпкәһенә һыуыҡ тейҙереп, оҙаҡ ҡына дауаханала яттылар. Эҙһеҙ үтмәне сире – көслө уколдар, дарыуҙар бауырын ҡаҡшатты. Шунан һуң йылына бер-ике тапҡыр табипҡа күренеп, профилактика өсөн дауаханала яталар ине. Әле бына, стресс һөҙөмтәһендәлер, ахырыһы, цирроз башланыуы асыҡланды. Ябай тел менән әйткәндә: бауыры серей. Гөлназға аяҙ көндә йәшен һуҡҡандай тәьҫир итте был хәбәр. Уны туҡтатып булмаясағы тураһында ишеткәне бар уның. Был инде күҙ менән ҡаш араһында балаңды юҡ итеү тигән һүҙ.

– Бер нәмә лә эшләп булмаймы ни?

Дауахананың баш табибы Илмир Сәлимович байтаҡ ҡына уйланып ултырғандан һуң:

– Була ла ул... – тине икеләнгән тауыш менән. – Тик бик ҡатмарлы юл үтергә тура килә инде... – Ни әйтерһең, тигән кеүек Гөлназға ҡараны.

– Мин барыһына ла риза! Нимә эшләргә кәрәк икәнен әйтегеҙ генә. – Әле генә һүнә барғандай тойолған донъя яңынан яҡтырып киткәндәй булды Гөлназға, ышаныс тыуҙы.

– Яңы бауыр күсереп ултыртырға кәрәк! – Әсә кешенең күҙҙәрендәге өмөттө күреп, табип һөйөндө. – Шул иң һуңғы һәм иң дөрөҫ юл. Әле ошоғаса ауырыуҙы аҙҙырмай, тотоп килә инек тә бит... Иммунитеты түбән шул улыңдың, стресс та кисерҙе тиһегеҙ...

– Мин риза!

– Ә һин уның еңел операция түгел икәнен аңлайһыңмы? Иң тәүҙә донор табырға кәрәк. Бының өсөн сиратҡа ҡуйырбыҙ һеҙҙе. Әгәр үҙегеҙ таба алһағыҙ, бик мәслихәт. Бының өсөн Мәскәүгә барырға кәрәк була. Күп препараттарҙы үҙегеҙгә һатып алырға тура килер. Унда йәшәүе ҡиммәт икәнен үҙең дә белеп тораһың. – Илмир Сәлмәнович, һынарға теләгәндәй, үтә ҡараны. – Сит кеше бауырын бала организмы үҙ итмәҫкә лә мөмкин.

– Шунан, үҙ итмәй ҡуйһа, йә, аҡсам етмәй бит әле, тип ҡарап тороп улымды үлтерәйемме ни? Әсәһенекен мотлаҡ үҙ итәсәк, минең быға иманым камил. Аҡсаһын да табырмын тип уйлайым. Ҡурҡып өйҙә ултырһам, аҙаҡ нисек йәшәрмен? Ебәрегеҙ беҙҙе Мәскәүгә! Бәхетебеҙҙе һынап ҡарайыҡ.

Гөлназ өҙмәне лә ҡуйманы. Илмир Сәлмәнович ризалығын белдереп башын ҡаҡты. Бөтөн ыңғай һәм кире яҡтарын һанап сыҡты, нимәләр эшләргә кәрәк икәнен аңлатты, һәр яҡлап әҙер булырға кәрәк Гөлназға, яҡшыһына ла, насарына ла. Әле донор булам тиһә лә, уның бауыры ярамағанын аңлай, ҡасандыр һары менән ауырығайны.

Артабан бик етди анализдар, тикшереүҙәр, Мәскәү менән һөйләшеүҙәр башланды. Барыһы ла – аҡса. Бөтә документтар Мәскәүгә ебәрелгәс, Гөлназ, баш тартып ҡына ҡуймаһындар, тип, йөрәген усында тотоп яуап көттө. Аҡсаны ла, табырмын, тип әйтеүе генә анһат икән. Туғандарының һәр береһе хәленән килгәнсе ярҙам итергә тырышты. Ярҙам итә алмағандарына ла үпкәһе юҡ, кемдең буштан-юҡҡа кемгәлер аҡса бүләк итеп ҡуйғыһы килһен? Аҡсаларын кире ҡайтара алмаҫы көн кеүек асыҡ булһа ла, бер кем дә баш тартманы, рәхмәт әйтеп бөтә алмай уларға Гөлназ. Бергә эшләгән хеҙмәттәштәре лә ҡайғыһында ташлап ҡуйманы үҙен.

Анализдар өсөн айырым хаҡ аласаҡтар. Юлыңдан тыш йәшәргә лә кәрәк бит әле. Ә Мәскәү хаҡтары Өфөнән икеләтә ҡиммәт. Бер нисә көн элек Мәскәүҙән ыңғай хәбәр алдылар. Донор табылды, тип шатландырҙылар. Өс көндән юлға...

Ҡайтып еткәндә дүрт тулғайны инде. Үҙенең бүлмәһенең ишеге төбөндә йоҡлап ултырған әҙәмде күреп, ҡурҡып китте тәүҙә. Уның Илнур икәнен танығас, асыуын кемгә төшөрөргә белмәй йөрөгән Гөлназға етә ҡалды.

– Тор! – тип, бәләкәй балаҫ ишаратында бесәй балаһы кеүек кенә бөгәрләнеп йоҡлап ятҡан Илнурга аяғы менән төрттө. – Бында нимә ҡарап ятаһың? Күпме әйтергә була һиңә: бында, минең бүлмә тирәһендә ураланма!..

Илнур ҡурҡышынан һикереп тороп ултырҙы. Ишеккә һырыҡты. Күҙҙәрен ыуғыланы.

– Ы-ы-ы... У-у-у... – тип, нимә булғанын аңлағансы, һүҙ өндәшә алмай аҙапланды. Гөлназды танығас: «Ә-ә-ә...» – тип һуҙҙы, ҡыуанып китте.

– Нимә эшләп темеҫкенеп ултыраһың, тим? Милиция саҡыртайыммы ни?

– Гөл-гөл-на-а-з, бе-е-еҙ-ҙе-ең у-улы-лы-бы-ыҙ... – Илнур һүҙен әйтә алмай тотлоҡто.

– Ниндәй улыбыҙ, ниндәй улыбыҙ?! – Гөлназды Илнурҙың һүҙҙәре ярһытып ебәрҙе, яурынынан һелкетеп торғоҙорға маташты. – Ҡасан туҡтарһың һаташып? Ә? Иҫәр һин, белдеңме, иҫәр! Шул тиклем ялҡыттың мине!..

30 йәштәр тирәһендәге берәҙәк егет ул. Әсә-атаһы ла тере, тыуған йорто ла бар уның, етеш йәшәйҙәр. Әммә аҡылға бер төрлөрәк булыуы арҡаһындамы, өйөнә ҡайтмай, гел урамда йөрөй. Гөлназды кемдең ҡайҙа йәшәүе бик борсомай, Илнурҙың туҡтауһыҙ уны эҙәрлекләүе, эргәһендә тоғро эт кеүек ураланыуына ла тәүҙә көлөп кенә ҡараны. «Гөлназ минең ҡатыным, Айнур – улым», – тип һөйләп йөрөүенә лә таныш-тоноштары өйрәнеп бөткән инде, Илнурҙың шулай иҫәрләнеүе күңел асырға бер сәбәп кенә улар өсөн. Әле иһә, һуңғы ваҡытта, уны осратҡан һайын һарыуы ҡайнай. Мансурҙан ҡурҡып, бер ваҡыт бөтөнләй күренмәй ҙә башлағайны, әле, ире үлгәндән һуң, үтә әрһеҙләшеп китте.

– Ми-и-и-н... – тип тағы ниҙер һөйләй башлағайны, арманһыҙ булып, аяғында саҡ баҫып торған Гөлназға көс инде, уны елтерәтеп лифт яғына этте.

– Бар! Юғал күҙемдән! Һәм бынан ары ике аяғыңдың берен дә баҫаһы булма!..

Илнур, сепрәк сумкаһын ҡулына урап тотҡан килеш, башын эйеп, бөршәйеп кенә тышаулы аттай тәнтерәкләне.

Ятаҡтың бәләкәй генә бер бүлмәһе шыҡһыҙ, һыуыҡ. Әсәһе бында булғанда рәхәт ине әле. Дүрт-биш көн торғандан һуң, таныштарымдан ярҙам һораштырып ҡарайым, тип ҡайтып китте. Ул да, ейәне өсөн йөрәге әрнеп, күңеленә урын таба алмай.

Гөлназ танһығы ҡанғансы һыу эсте лә карауатына барып ятты. Тамам кәйефен төшөргән Илнурҙы һүгеп ята торғас, әүен баҙарына юлланды.

Ул йоҡоһонан ҡото осоп уянды. Ҡояшҡа ҡарағанда, күптән төш еткән. Был мәлдә улы янында булырға тейеш ине лә баһа. Бер нәмә лә белмәйенсә ҡаты йоҡлағаны юҡ ине әле һуңғы арала. Йә Хоҙай!.. Ояты ни тора. Гөлназ үҙен-үҙе битәрләне. Сәсен тараған ыңғайы йөҙөнә ныҡлабыраҡ иғтибар итте. Бер нисә көн эсендә күҙгә күренеп һурыҡҡан, күҙ төптәре ҡарайып киткән. Үҙен үҙе таныманы Гөлназ. «Улым ғына һауыҡһын...» – тип шыбырланы ул йәш аралаш.

Ҡата башлаған икмәкте ебетеп кенә сәй эсте лә дауаханаға йүгерҙе. Йәшеллеккә күмелеп, матур ерҙә урынлашҡан ул. Урамы шау сәскә. Әммә Гөлназда күптән гөл ҡайғыһы юҡ, ул туранан үтеп киткәс, ромашкалар үпкәләп, йығылып ятып ҡалды. Ә әсә кеше улы янына ашыға. Көн дә шунда ураланғас, уны танып бөткәндәр, туп-тура үтеп китһә лә, бер кем бер ни өндәшмәй. Ҡайғыһынан өҙгөләнгән ҡатынды йәлләйҙәрҙер ҙә.

Улы янында көлә-көлә нимәлер һөйләп ултырған Илнурҙы күреп, аптырап китте. Икеһе лә хәбәргә мөкиббән киткән, Гөлназды аңғарманылар ҙа хатта. Илнур нисек итеп айыу баҫтырғанын һөйләй. Буш хәбәр бит инде, Айнур уның нимәһен ауыҙ асып тыңлай икән, тип йәне көйҙө Гөлназдың. Икенсе яҡтан, улының һыны ҡатып көлөүен ишетеп, күңеле ирене. Уларға ҡамасауламаҫҡа була, ординаторскийға китте.

– Ә-ә-ә, Гөлназ! Һине юғалттым бит! Ҡыҙыҡ бер хәбәр һөйләйем хәҙер, әйҙә, йәһәтерәк ин дә ишекте яп, – тип ҡаршы алды уны өлкән медсестра түҙемһеҙләнеп. Лилиә исемле ҡыҙ ул. Мәктәптә бергә уҡығайнылар, шунан бирле дуҫлашалар.

– Нимә булды?!

– Хәҙер әйтәсәк яңылыҡ артыңа йығылып китерлек... – Үҙе хәйләкәр генә йылмайып, Гөлназдың түҙемлеген һынағандай, һуҙа бирҙе.

– Нисек? Ниндәй ҡыҙыҡ яңылыҡ тағы? – Гөлназ бер ни аңламаны.

– Мөғжизәме был, әллә... Нисек аңлатырға ла белмәйем хатта. – Лилиә хәбәрен нисегерәк башларға белмәй аптыранды. – Теге һинең Илнурыңдың...

– Нишләп минеке булһын ул! – Гөлназ асыуланды, һаман шул! Ә Лилиә, әйтерһең, уны ишетмәне лә.

– Бына шул, һинең Илнурыңдың әсәһе әллә нисә көн ошонда, дауаханала, урала инде... – Лилиә бер кем булмаһа ла, тирә-яғына ҡарап алды ла ярым бышылдауға күсте. – Беҙҙең главный менән әшнәләр икән улар. Әкрен генә ҡолаҡ һалып йөрөй торғас, белдем серҙәрен!

Гөлназ һағайҙы:

– Ниндәй сер?

– Теге әбейүшкә Айнурҙы Илнурҙың улы түгелме икәнен тикшертеп йөрөй.

– Ә? – Гөлназ үҙ ҡолаҡтарына үҙе ышанманы. – Нимә лығырҙайһың ул?

– Ысын-ысын! Һәм анализдар ыңғай һөҙөмтә биргән! Әйтәм, Айнур Илнурҙың копияһы! Бына яңы башыма барып етте. Ә һин әхирәт булып йөрөгән булаң, әйтмәгән дә бит әле... – Лилиә, үпкәләп, ирендәрен бүлтәйтте.

Гөлназ ни иларға, ни көлөргә белмәй торҙо ла, ҡулын һелтәп, сығып китте. Юҡ-бар тыңлап ултырыр мәлме ни?!

Илнурҙың әсәһен яҡшы хәтерләй Гөлназ. «Илнур һеҙҙең улығыҙҙы үҙенеке тип тик йөрөй. Шул хәбәр ысынмы, бушмы – шуны белергә килдем. Дөрөҫөн әйт, зинһар», – тип инәлгәйне ул. Ул ваҡытта Айнурға дүрт йәш самаһы ине. – Илнур беҙҙең берҙән-бер улыбыҙ. Әгәр дөрөҫ булһа, зинһар, беҙҙе кире ҡаҡма, ҡулыбыҙҙан килгәнсә ярҙам итербеҙ, улың бер нәмәлә лә мохтажлыҡ күрмәҫ». Гөлназдың Мансуры мәрхүм булып, былай ҙа ҡайғыла, нимә эшләргә белмәй йөрөгән сағы ине. «Һеҙ нимә?! Аҡылы бер төрлө улығыҙҙың хәбәренә ышанаһығыҙмы?! Уның менән беҙҙең арала берәй нәмә булған тип уйлайһығыҙмы?» – тип әсенеп, әрләп сығарғайны уны... Туҡта, ул да бит: «Бәлки, ышанмаҫ та, йөрөмәҫ тә инем, Илнурға ике тамсы һыу кеүек оҡшаған...» – тигәйне. Илнурҙың бәләкәй сағындағы фотоларын да алып килгәйне күрһәтергә. Тик Гөлназ шул тиклем ныҡ ҡыҙғайны, ишетерлек тә, ҡарарлыҡ та хәлдә түгел ине. Уф-ф-ф, аңламай бер нәмә лә...

Палатаға ингәндә Айнур йоҡлай ине. Улы янына килеп ултырғас, күңелен һағыш баҫты. Ябыҡҡан. Күҙ төптәре лә ҡарайып киткән. Дауаханаға ятыр алдынан сәсен дә алдырып өлгөрмәне. Башын һыйпарға тип үрелгән еренән, ҡапыл терт итеп ҡалды: «Әйтәм, Айнур Илнурҙың копияһы...» «Илнурға ике тамсы һыу кеүек оҡшаған...» Әллә ысынлап оҡшаған инде? Кит, юҡты!

Илнурҙы ул, бүтәндәргә белдермәһә лә, электән, университетта уҡыған йылдарынан алып белә. Электән Гөлназ тип йәне сыҡты уның. Ул ваҡытта аҡылы ла теүәл ине. Тик Гөлназ йөрәген икенсе кешегә биргәйне шул, егеттең уға күҙ атып йөрөүенә артыҡ әһәмиәт бирмәне. Хатта эргәһендә йәнә бер Мәжнүндең бөтөрөлөүе оҡшай ҙа ине уға. Ә бер кистә... Мансур Гөлназды үҙе менән кемдеңдер тыуған көнөнә алып китте. Йәштәр күп кенә саҡырылғайны. Бейенеләр, йырланылар, байтаҡ ҡына һыра-араҡыһы ла эселде. Гөлназ бер нәмәгә иғтибар итте: уның Мансурын гел генә бер ҡыҙ бейергә саҡыра. Шуның менән хихылдашып көлөшәләр, бер-береһенә инә яҙып һөйләшәләр. Тәүҙә әллә ни иғтибар итмәне. Уның үҙен дә бейергә саҡыралар, хәбәр һатырға егеттәр ҙә, ҡыҙҙар ҙа күп. Таралыша башлағас ҡына Мансурҙың бөтөнләй юҡҡа сығыуын аңғарҙы. Өй хужабикәһенән һорағас, уныһы: «Бәй, белмәйһең дәме ни? Улар бит Танечка менән сығып киттеләр. Күптән инде», – тип һалмаһынмы. Гөлназдың ишеткән хәбәрҙән башы әйләнеп китте хатта. Күҙенә йәш төйөлөп, ишеккә ташланды. Әммә Өфө ҙур, ҡайҙа киткәндәрен кем белә? Илай-илай ҡайтып килгәнендә Илнур осраны. Эш кейемендә ине ул. Башында уңып бөткән кепка. Ҡараңғыла тештәре генә йылтырай, ҡояшҡа ҡарайып янган. Гөлназға уның ауылса булыуы оҡшамай ине лә инде. Ябай итеп кейенә, үҙен тотошо ла ауылса ябай, баҫалҡы, тыныс. Ә ҡыҙға ут кеүек янып торғандар оҡшай.

– Гөлназ? – Ҡыҙҙы көтмәгәнгәлер, аптырап китте. – Был яҡтарҙа ни эшләп йөрөйһөң бындай кейемдә?

– Бына, ҡыуанып ҡунаҡтан ҡайтып киләм... – тип, Гөлназ егеттең яурынына башын һалды ла, иланы ла ебәрҙе. Унан таныш, күңелгә яҡын ағас еҫе бәрелде. Гөлназ ауылда шул еҫте еҫкәп үҫкән бит, ни тиһәң дә. Әллә шул танһыҡ еҫтән, әллә араҡы шауҡымынан, әллә Илнурҙың көслө ҡосағын тойоуҙан, тынысланды, тағы нығыраҡ иҫергәндәй булды.

– Йә, нимә булғанын һөйлә инде хәҙер, – тип эргәләге эскәмйәгә килтереп ултыртты. Гөлназ ҡалған яғын насар хәтерләй. Араҡы алдыртты, шунда ултырып эстеләр, егеткә бар ҡайғыһын һөйләне. Такси килде. Атлай алмағас, Илнур өйөнә тиклем күтәреп индерҙе. Әллә?.. Юҡтыр! Гөлназ ундай хәлде иҫләр ине лә инде.

Гөлназ Илнурҙы шул төндән һуң күрмәне. Шулай юҡҡа сығыуына ҡыуанғайны ҡыҙ, юҡһа, сикһеҙ уңайһыҙ, оят ине уның алдында. Бер айҙан һуң кемдәрҙеңдер туҡмап китеүен, башы йәрәхәтләнеп дауаханаға эләгеүен, аҡылға бер төрлөрәк булып ҡалыуын ишетте... Уны туҡмаған кешеләрҙе таптылармы- юҡмы, ҡыҙыҡһынманы.

Гөлназдың башы ауырта башланы. Елкәһе тартышты. Теге төндө яңынан күҙ алдына баҫтырҙы. Нимәләр булды? Илнур уны карауатҡа һалғас, шунда уҡ сығып китмәнеме әллә? Мансур нисек ҡайтты һуң әле? Иҫләмәй. Уянғанында янында ята ине. Нисек кенә ғәфү үтенергә белмәй, саҡ усына ултыртып йөрөтмәгәйне. Инеп килгәнендә Илнурҙы осратмағандыр ҙа бит?

Шул саҡ ишектән «Ку-ку!» тип Илнур башын тыҡты. Яуап булмағас, «Ку-ку!» тип тағы ҡабатланы. Айнур шуны ғына көтөп ятҡан тиерһең, күҙҙәрен асты, Илнурға ҡулдарын һуҙҙы. Уныһы ялп итеп карауат янына килеп тә етте.

– Мин улымдың хәлен белергә килдем. Мәскәүгә китә бит!.. – Үҙе сабыйҙарса эскерһеҙ шатлана. Күҙҙәре баланыҡы кеүек бер ҡатлы көлөп ҡарай. – Мин дә Мәскәүгә барам. Минең аҡсам кү-ү-үп ул. Әсәйем китер саҡта бирәм тине. Выраштар ғына Айнурҙың минең улым булыуына ышанмайҙар. Ә ул – минең улым, мин беләм, вәт! – тип хәбәрен теҙеүен белде Илнур.

Айнур һүҙҙең нимә тураһында икәнен аңланымы, юҡмы, әммә шат ине. Әсәһенә лә иғтибар итмәй, үҙ-ара нимәлер һөйләшә лә башланылар. Етешмәгән был ирҙең һаман бында йөрөүенә һарыуы ҡайнаған Гөлназ нишләргә белмәне. Елтерәтеп сығарырға ине лә, улы йәл. Ана ҡалай теремекләнеп китте.

– Һаумы, Гөлназ! – тигән тауышҡа ҡыҙ һиҫкәнде. Ишек тупһаһында торған Илнурҙың әсәһен күреп, һикереп торҙо.

– Һеҙ ниңә минең тормошома керәһегеҙ ул? Кем һеҙгә рөхсәт итте! – тине ул уҫал тауыш менән, күҙҙәре янып. Ә ҡаршыһындағы ҡатын шул тиклем тыныс ине:

– Айнур минең ейәнем. Мин быны һиҙгәйнем...

– Юҡты һөйләмәгеҙ! Бының булыуы мөмкин түгел! Минең һеҙҙең улығыҙ менән булғаным юҡ!

– Анализдар күрһәтте...

– Белмәйем бер нәмә лә! Ул анализдарҙы ҡайҙан алғанһығыҙҙыр, кем эшләп биргәндер – әммә ул ялған!

Ул арала Илнур әсәһен карауат янына һөйрәне:

– Әсәй, бына был – Айнур – минең улым, вәт!

Айнур уның ҡыланышынан ҡыҙыҡ табып көлгән була. Сит ҡатындан да ятһынып торманы, әйтерһең, әллә ҡасанғы танышы. Гөлназдың күҙҙәренә йәш төйөлдө. Алдында өс кеше – өсөһө лә шул тиклем бер-береһенә оҡшағандар. Теге төн тураһындағы уйҙарҙы күпме башынан ҡыуырға, оноторға, уйламаҫҡа тырышты, тик... ҡурҡыуы дөрөҫкә сыға түгелме?

Иртәнге обход еткәйне. Палатаға табип инде. Уның Илнурҙың әсәһенә ҡарап, барыһы ла яҡшы, бөтә нәмә әҙер икәнен белдергәс, донорҙың нәҡ Илнур буласағын аңланы Гөлназ...

Гөлнара МОСТАФИНА.